Από παιδική ηλικία λαχταρούσαμε για έναν πολύχρωμο κόσμο.Ακόμη και οι λέξεις "πολύχρωμο" και "πολύχρωμο" χρησιμοποιούνται συχνά για να περιγράψουν τη χώρα των νεραϊδών.
Αυτή η φυσική αγάπη για το χρώμα κάνει πολλούς γονείς να θεωρούν τη ζωγραφική ως το βασικό χόμπι των παιδιών τους.Αν και λίγα παιδιά αγαπούν πραγματικά τη ζωγραφική, λίγα παιδιά μπορούν να αντισταθούν στη γοητεία ενός κουτιού με λεπτή μπογιά.
Κίτρινο λεμόνι, πορτοκαλί κίτρινο, έντονο κόκκινο, πράσινο του γρασιδιού, πράσινο της ελιάς, ώριμο καφέ, ώχρα, μπλε του κοβαλτίου, ultramarine... αυτά τα όμορφα χρώματα είναι σαν ένα συγκινητικό ουράνιο τόξο, που απαγάγει ασυναίσθητα τις ψυχές των παιδιών.
Τα ευαίσθητα άτομα μπορεί να διαπιστώσουν ότι τα ονόματα αυτών των χρωμάτων είναι ως επί το πλείστον περιγραφικές λέξεις, όπως το πράσινο χόρτο και το ροζ κόκκινο.Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα όπως η «ώχρα» που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν.
Εάν γνωρίζετε την ιστορία ορισμένων χρωστικών, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν περισσότερα τέτοια χρώματα που εκμηδενίζονται στο μακρύ ποτάμι του χρόνου.Πίσω από κάθε χρώμα κρύβεται μια σκονισμένη ιστορία.
Για πολύ καιρό, οι ανθρώπινες χρωστικές δεν μπορούσαν να απεικονίσουν το ένα χιλιοστό αυτού του πολύχρωμου κόσμου.
Κάθε φορά που εμφανίζεται μια ολοκαίνουργια χρωστική ουσία, δίνεται στο χρώμα που δείχνει ένα ολοκαίνουργιο όνομα.
Οι πρώτες χρωστικές προέρχονταν από φυσικά ορυκτά και οι περισσότερες από αυτές προέρχονταν από το έδαφος που παράγεται σε ειδικές περιοχές.
Η σκόνη ώχρας με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό ως χρωστική ουσία και το κοκκινωπό καφέ που εμφανίζει ονομάζεται επίσης χρώμα ώχρας.
Ήδη από τον τέταρτο αιώνα π.Χ., οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν κατακτήσει την ικανότητα να παράγουν χρωστικές ουσίες.Ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν φυσικά μέταλλα όπως μαλαχίτη, τυρκουάζ και κιννάβαρη, να τα αλέθουν και να τα πλένουν με νερό για να βελτιώσουν την καθαρότητα της χρωστικής.
Ταυτόχρονα, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν επίσης εξαιρετική τεχνολογία φυτικής βαφής.Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στην αρχαία Αίγυπτο να σχεδιάσει έναν μεγάλο αριθμό πολύχρωμων και φωτεινών τοιχογραφιών.
Για χιλιάδες χρόνια, η ανάπτυξη των ανθρώπινων χρωστικών οδηγείται από τυχερές ανακαλύψεις.Προκειμένου να βελτιωθεί η πιθανότητα αυτού του είδους τύχη, οι άνθρωποι έχουν κάνει πολλές παράξενες προσπάθειες και έχουν δημιουργήσει μια παρτίδα από υπέροχες χρωστικές και βαφές.
Περίπου το 48 π.Χ., ο Μέγας Καίσαρας είδε ένα είδος πορφυρού φαντάσματος στην Αίγυπτο και γοητεύτηκε σχεδόν αμέσως.Έφερε αυτό το χρώμα, που ονομαζόταν μοβ σαλιγκάρι, πίσω στη Ρώμη και το έκανε αποκλειστικό χρώμα της ρωμαϊκής βασιλικής οικογένειας.
Από τότε, το μωβ έχει γίνει σύμβολο ευγένειας.Επομένως, οι μεταγενέστερες γενιές χρησιμοποιούν τη φράση «γεννημένοι με μωβ» για να περιγράψουν το οικογενειακό τους υπόβαθρο.Ωστόσο, η διαδικασία παραγωγής αυτού του είδους μωβ βαφής σαλιγκαριού οστών μπορεί να ονομαστεί υπέροχη δουλειά.
Μουλιάστε το σάπιο σαλιγκάρι και τη στάχτη του ξύλου σε έναν κουβά γεμάτο σάπια ούρα.Μετά από πολύ καιρό παραμονής, η παχύρρευστη έκκριση του βραγχίου αδένα του οστικού σαλιγκαριού θα αλλάξει και θα παράγει μια ουσία που ονομάζεται πουρπουρίτης αμμωνίου σήμερα, που δείχνει ένα μπλε μοβ χρώμα.
Δομική φόρμουλα πουρπουρίτου αμμωνίου
Η απόδοση αυτής της μεθόδου είναι πολύ μικρή.Μπορεί να παράγει λιγότερο από 15 ml βαφής ανά 250.000 οστέινα σαλιγκάρια, αρκεί για να βάψει μια ρωμαϊκή ρόμπα.
Επιπλέον, επειδή η διαδικασία παραγωγής βρωμάει, αυτή η βαφή μπορεί να παραχθεί μόνο εκτός πόλης.Ακόμα και τα τελικά έτοιμα ρούχα αναδίδουν μια απερίγραπτη μοναδική γεύση όλο το χρόνο, ίσως είναι «Royal flavor».
Δεν υπάρχουν πολλά χρώματα όπως το μοβ σαλιγκαριού.Στην εποχή που η σκόνη μούμιας ήταν αρχικά διάσημη ως φάρμακο και στη συνέχεια έγινε δημοφιλής ως χρωστική ουσία, εφευρέθηκε μια άλλη χρωστική ουσία που επίσης είχε σχέση με τα ούρα.
Είναι ένα είδος όμορφου και διάφανου κίτρινου, που έχει εκτεθεί στον αέρα και τον ήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα.Λέγεται ινδικό κίτρινο.
Οστεώδες σαλιγκάρι για παραγωγή ειδικής βαφής βασιλικής μωβ
Πρώτη ύλη για το ινδικό κίτρινο
Όπως υποδηλώνει το όνομά του, πρόκειται για μια μυστηριώδη χρωστική ουσία από την Ινδία, η οποία λέγεται ότι εξάγεται από ούρα αγελάδας.
Αυτές οι αγελάδες τρέφονταν μόνο με φύλλα μάνγκο και νερό, με αποτέλεσμα σοβαρό υποσιτισμό και τα ούρα περιείχαν ειδικές κίτρινες ουσίες.
Ο Τέρνερ γελοιοποιήθηκε επειδή εμπνεύστηκε από τον ίκτερο επειδή του άρεσε ιδιαίτερα να χρησιμοποιεί το ινδικό κίτρινο
Αυτές οι περίεργες χρωστικές και βαφές κυριάρχησαν στον κόσμο της τέχνης για πολύ καιρό.Δεν κάνουν μόνο κακό σε ανθρώπους και ζώα, αλλά έχουν και χαμηλή παραγωγή και υψηλές τιμές.Για παράδειγμα, στην Αναγέννηση, η ομάδα κυανό κατασκευαζόταν από σκόνη λάπις λάζουλι και η τιμή της ήταν πέντε φορές υψηλότερη από αυτή του χρυσού της ίδιας ποιότητας.
Με την εκρηκτική ανάπτυξη της ανθρώπινης επιστήμης και τεχνολογίας, οι χρωστικές χρειάζονται επίσης μια μεγάλη επανάσταση.Ωστόσο, αυτή η μεγάλη επανάσταση άφησε μια μοιραία πληγή.
Το λευκό μολύβδινο είναι ένα σπάνιο χρώμα στον κόσμο που μπορεί να αφήσει σημάδι σε διαφορετικούς πολιτισμούς και περιοχές.Τον τέταρτο αιώνα π.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατακτήσει τη μέθοδο επεξεργασίας του λευκού μολύβδου.
Μολύβδινο λευκό
Συνήθως, πολλές ράβδοι μολύβδου στοιβάζονται σε ξύδι ή περιττώματα ζώων και τοποθετούνται σε κλειστό χώρο για αρκετούς μήνες.Το τελικό βασικό ανθρακικό μόλυβδο είναι λευκό μόλυβδο.
Το παρασκευασμένο λευκό μολύβδου παρουσιάζει ένα εντελώς αδιαφανές και παχύρρευστο χρώμα, το οποίο θεωρείται μια από τις καλύτερες χρωστικές.
Ωστόσο, το λευκό μολύβδου δεν είναι λαμπρό μόνο στους πίνακες ζωγραφικής.Οι Ρωμαίες, οι Γιαπωνέζες γκέισες και οι Κινέζες κυρίες χρησιμοποιούν το λευκό μόλυβδο για να λερώσουν τα πρόσωπά τους.Ενώ καλύπτουν τα ελαττώματα του προσώπου, αποκτούν επίσης μαυρισμένο δέρμα, σάπια δόντια και καπνό.Ταυτόχρονα, θα προκαλέσει αγγειόσπασμο, νεφρική βλάβη, πονοκέφαλο, έμετο, διάρροια, κώμα και άλλα συμπτώματα.
Αρχικά, η μελαχρινή βασίλισσα Ελισάβετ υπέφερε από δηλητηρίαση από μόλυβδο
Παρόμοια συμπτώματα εμφανίζονται και στους ζωγράφους.Οι άνθρωποι συχνά αναφέρονται στον ανεξήγητο πόνο στους ζωγράφους ως «κολικούς του ζωγράφου».Αλλά έχουν περάσει αιώνες και οι άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτά τα περίεργα φαινόμενα προέρχονται στην πραγματικότητα από τα αγαπημένα τους χρώματα.
Το λευκό μολύβδου στο πρόσωπο μιας γυναίκας δεν μπορεί να είναι πιο κατάλληλο
Ο λευκός μολύβδου έδωσε επίσης περισσότερα χρώματα σε αυτή την επανάσταση χρωστικών.
Το αγαπημένο κίτρινο χρώμιο του Βαν Γκογκ είναι μια άλλη ένωση μολύβδου, ο χρωμικός μόλυβδος.Αυτή η κίτρινη χρωστική ουσία είναι πιο φωτεινή από το αηδιαστικό ινδικό κίτρινο, αλλά είναι φθηνότερο.
Φωτογραφία του Βαν Γκογκ
Όπως το λευκό μόλυβδο, ο μόλυβδος που περιέχεται σε αυτό εισέρχεται εύκολα στο ανθρώπινο σώμα και μεταμφιέζεται σε ασβέστιο, οδηγώντας σε μια σειρά ασθενειών όπως διαταραχές του νευρικού συστήματος.
Ο λόγος που ο Βαν Γκογκ, που λατρεύει το κίτρινο χρώμιο και την παχιά επίστρωση, πάσχει από ψυχικές ασθένειες εδώ και καιρό, μάλλον οφείλεται στη «συμβολή» του κίτρινου χρωμίου.
Ένα άλλο προϊόν της επανάστασης των χρωστικών δεν είναι τόσο «άγνωστο» όσο το λευκό χρώμιο κίτρινο.Μπορεί να ξεκινήσει με τον Ναπολέοντα.Μετά τη μάχη του Βατερλώ, ο Ναπολέων ανακοίνωσε την παραίτησή του και οι Βρετανοί τον εξόρισαν στην Αγία Ελένη.Αφού πέρασε λιγότερο από έξι χρόνια στο νησί, ο Ναπολέων πέθανε παράξενα και οι λόγοι του θανάτου του είναι διαφορετικοί.
Σύμφωνα με την έκθεση νεκροψίας των Βρετανών, ο Ναπολέοντας πέθανε από σοβαρό έλκος στομάχου, αλλά ορισμένες μελέτες διαπίστωσαν ότι τα μαλλιά του Ναπολέοντα περιείχαν μεγάλη ποσότητα αρσενικού.
Η περιεκτικότητα σε αρσενικό που ανιχνεύθηκε σε αρκετά δείγματα μαλλιών διαφορετικών ετών ήταν 10 έως 100 φορές μεγαλύτερη από την κανονική ποσότητα.Ως εκ τούτου, μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Ναπολέοντας δηλητηριάστηκε και θανατώθηκε.
Αλλά η αλήθεια του θέματος είναι εκπληκτική.Το υπερβολικό αρσενικό στο σώμα του Ναπολέοντα προέρχεται στην πραγματικότητα από το πράσινο χρώμα στην ταπετσαρία.
Πριν από περισσότερα από 200 χρόνια, ο διάσημος Σουηδός επιστήμονας Scheler εφηύρε μια λαμπερή πράσινη χρωστική ουσία.Αυτό το είδος πράσινου δεν θα ξεχαστεί ποτέ με μια ματιά.Απέχει πολύ από το να ταιριάζει με εκείνες τις πράσινες χρωστικές που είναι κατασκευασμένες από φυσικά υλικά.Αυτό το "Scheler green" προκάλεσε αίσθηση μόλις κυκλοφόρησε στην αγορά λόγω του χαμηλού κόστους του.Όχι μόνο νίκησε πολλές άλλες πράσινες χρωστικές, αλλά κατέκτησε και την αγορά τροφίμων με μια κίνηση.
Λέγεται ότι κάποιοι χρησιμοποίησαν το πράσινο Scheler για να βάψουν το φαγητό στο συμπόσιο, κάτι που οδήγησε άμεσα στο θάνατο τριών καλεσμένων.Το Shiller Green χρησιμοποιείται ευρέως από τους εμπόρους σε σαπούνια, διακόσμηση κέικ, παιχνίδια, καραμέλες και ρούχα και φυσικά διακόσμηση ταπετσαρίας.Για ένα διάστημα, τα πάντα, από την τέχνη μέχρι τις καθημερινές ανάγκες περιβαλλόταν από ένα καταπράσινο, συμπεριλαμβανομένου του υπνοδωματίου και του μπάνιου του Ναπολέοντα.
Αυτό το κομμάτι ταπετσαρίας λέγεται ότι το πήραν από την κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα
Το συστατικό του πράσινου Scheler είναι ο χαλκός αρσενίτης, στον οποίο το τρισθενές αρσενικό είναι εξαιρετικά τοξικό.Η εξορία του Ναπολέοντα είχε υγρό κλίμα και χρησιμοποιούσε πράσινη ταπετσαρία Scheler, η οποία απελευθέρωσε μεγάλη ποσότητα αρσενικού.Λέγεται ότι δεν θα υπάρχουν ποτέ κοριοί στο πράσινο δωμάτιο, πιθανότατα για αυτόν τον λόγο.Συμπτωματικά, το πράσινο Scheler και αργότερα το πράσινο του Παρισιού, το οποίο περιείχε επίσης αρσενικό, έγινε τελικά φυτοφάρμακο.Επιπλέον, αυτές οι χημικές βαφές που περιέχουν αρσενικό χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για τη θεραπεία της σύφιλης, η οποία σε κάποιο βαθμό ενέπνευσε τη χημειοθεραπεία.
Paul Ellis, πατέρας της χημειοθεραπείας
Κουρεουρανίτης
Μετά την απαγόρευση του Scheler green, υπήρχε ένα άλλο πιο τρομακτικό πράσινο στη μόδα.Όταν πρόκειται για την παραγωγή αυτής της πράσινης πρώτης ύλης, οι σύγχρονοι άνθρωποι μπορεί να τη συσχετίσουν αμέσως με τις πυρηνικές βόμβες και την ακτινοβολία, επειδή είναι ουράνιο.Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι η φυσική μορφή του μεταλλεύματος ουρανίου μπορεί να ειπωθεί ότι είναι υπέροχη, γνωστή ως το τριαντάφυλλο του κόσμου του μεταλλεύματος.
Η πρώτη εξόρυξη ουρανίου ήταν επίσης η προσθήκη του στο γυαλί ως τονωτικό.Το γυαλί που κατασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο έχει αχνό πράσινο φως και είναι πραγματικά όμορφο.
Γυαλί ουρανίου που αναβοσβήνει πράσινο κάτω από την υπεριώδη λάμπα
Πορτοκαλί κίτρινη σκόνη οξειδίου του ουρανίου
Το οξείδιο του ουρανίου είναι έντονο πορτοκαλί κόκκινο, το οποίο προστίθεται επίσης σε κεραμικά προϊόντα ως τονωτικό.Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτά τα «γεμάτα ενέργεια» προϊόντα ουρανίου υπήρχαν ακόμα παντού.Μόνο με την άνοδο της πυρηνικής βιομηχανίας οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να περιορίζουν τη μη στρατιωτική χρήση ουρανίου.Ωστόσο, το 1958, η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών χαλάρωσε τους περιορισμούς και το απεμπλουτισμένο ουράνιο επανεμφανίστηκε σε εργοστάσια κεραμικής και υαλουργεία.
Από τη φύση στην εξόρυξη, από την παραγωγή στη σύνθεση, η ιστορία ανάπτυξης των χρωστικών είναι επίσης η ιστορία ανάπτυξης της ανθρώπινης χημικής βιομηχανίας.Όλα τα υπέροχα πράγματα σε αυτή την ιστορία είναι γραμμένα στα ονόματα αυτών των χρωμάτων.
Κόκκαλο σαλιγκάρι μωβ, ινδικό κίτρινο, λευκό μολύβδου, κίτρινο χρώμιο, πράσινο Scheler, πράσινο ουρανίου, πορτοκαλί ουρανίου.
Καθένα είναι τα ίχνη που άφησαν στο δρόμο του ανθρώπινου πολιτισμού.Μερικά είναι σταθερά και σταθερά, αλλά μερικά δεν είναι βαθιά.Μόνο αν θυμηθούμε αυτές τις παρακάμψεις μπορούμε να βρούμε έναν πιο επίπεδο ευθύ δρόμο.
Ώρα δημοσίευσης: Οκτ-31-2021